Uszczerbek na zdrowiu jest kryterium ustalania wysokości zadośćuczynienia. Jednak często nie jedynym i nie zawsze głównym czynnikiem, gdyż zależy to od okoliczności sprawy.
Zgodnie z orzecznictwem uszczerbek na zdrowiu jest jednym z wielu kryteriów ustalenia zadośćuczynienia. Sądy regulując jego wysokość, uwzględniają różne czynniki tj. np. długotrwałość i bolesność leczenia, wiek czy wpływ wypadku na życie osobiste i zawodowe. Istotna jest również wysokość uszczerbku na zdrowiu, określonego przez biegłego lekarza, na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu. ( Dz. U nr 234 poz . 1974)
Sprawdź jak możemy Ci pomóc
Brak określenia uszczerbku na zdrowiu a wysokość odszkodowania
Zatem warto sobie postawić pytanie, czy są sprawy kiedy wysokość uszczerbku na zdrowiu nie będzie miała żadnego znaczenia przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia.
Idealnie ilustruje to poniższy przykład. Osoba poszkodowania występuje z roszczeniem o zadośćuczynienie po 15 latach od dnia zdarzenia wywołującego szkodę. Okres ten jest zgodny z przepisami prawa, tzn. nie doszło do przedawnienia sprawy. W chwili zgłoszenia roszczeń był już wyleczony, nie odczuwał żadnych dolegliwości i wrócił do aktywności sprzed wypadku. Niemniej jednak obrażenia ciała, których wcześniej doznał spowodowały konieczność bolesnego leczenia i wyłączyły go z normalnego funkcjonowania na kilka miesięcy. Poszkodowany był uzależniony od pomocy osób trzecich , a biegły powołany przez ubezpieczyciela lub przez sąd po 15 latach od zdarzenia, nie ustalił uszczerbku na zdrowiu osoby poszkodowanej. W tej sytuacji pomimo braku ustalonego uszczerbku na zdrowiu, sąd uznał, że poszkodowany doznał krzywdy, która wymagała zrekompensowania odpowiednią kwotą zadośćuczynienia. W tym przykładzie uszczerbek na zdrowiu nie miał żadnego znaczenia, natomiast brane były pod uwagę inne kryteria ustalenia wysokości zadośćuczynienia, w tym związane z przebiegiem leczenia obrażeń i negatywnym wpływem wypadku na życie poszkodowanego.
Zgodnie z orzecznictwem nawet niewielki uszczerbek na zdrowiu, może skutkować znacznymi cierpieniami, a tym samym wpływać na rozmiar krzywdy ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 5 sierpnia 2014r. , sygn.akt. I ACa 350/14 LEX nr 1498921, wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 26 czerwca 2014r., sygn.akt. I ACa 255/14 LEX NR 1499045).
Klasyfikacja ICF
Warto również wspomnieć, że zakłady ubezpieczeń coraz częściej wnioskują o ustalenie wpływu obrażeń doznanych w wyniku wypadku na życie poszkodowanych. Ich sytuacja określana jest na podstawie Międzynarodowej Klasyfikacji Funkcjonowania tj. ICF Klasyfikacja ICF, która jest opracowana przez WHO i służy (przede wszystkim) do opisywania funkcjonowania człowieka po wypadku. Uwzględnia „jak sobie radzi”, a nie tego „co mu jest”. Tabela ICF może być przydatnym narzędziem, m.in. w przypadku określania zwiększonych potrzeb poszkodowanego np. w zakresie opieki. Na tej podstawie ustalana jest wysokości renty. Natomiast w przypadku doznanych przez poszkodowanych poważnych, wielonarządowych obrażeń ciała, ma na celu ustalenie odpowiedniej kwoty zadośćuczynienia. Co więcej, sąd powinien również dysponować ustaloną przez biegłych wysokością uszczerbku na zdrowiu poszkodowanych, zgodnie z cytowanym wyżej rozporządzeniem. Jest ono dobrze znane sądom i biegłym, dlatego są w stanie w czytelny sposób przedstawić wpływ wypadku na stan zdrowia poszkodowanych.