Zdarza się, że Sądy I instancji nieuważnie analizują zawisłe przed nimi sprawy, skutkiem czego pojawiają się rozstrzygnięcia, z którymi nie sposób się zgodzić. Nieuniknione w takich sytuacjach okazują się być zwyczajne środki zaskarżenia. Wyrok Sądu Odwoławczego na korzyść matki zmarłej kobiety.
W rzeczonej sprawie doszło do zrównania instytucji odszkodowania za szkodę majątkową z art. 446 § 3 k.c. oraz instytucji zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych, dochodzonego obecnie na podstawie art. 448 w zw. z art. 23 i 24 k.c. Pełnomocnik strony powodowej musiał zareagować.
Jak doszło do wypadku?
W czerwcu 2004 roku doszło do wypadku drogowego, w wyniku którego śmierć poniosła młoda kobieta. Z uwagi na posiadane przez sprawcę przedmiotowego wypadku ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdów mechanicznych, roszczenia odszkodowawcze pokrywał jego ubezpieczyciel.
Działania ekspertów z Kancelarii Adwokatów i Radców Prawnych A. Łebek i Wspólnicy
W listopadzie 2005 roku matka zmarłej zawarła ze stroną pozwaną ugodę, zgodnie z którą w związku ze śmiercią pani Izabeli otrzymała 15.000,00 zł odszkodowania. Matka zmarłej jednocześnie zaznaczyła, że wypłacona kwota w sposób kompleksowy zaspokaja jej roszczenie o odszkodowanie.
W styczniu 2019 roku powódka zgłosiła stronie pozwanej roszczenie o zapłatę zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych w związku ze śmiercią córki w wyniku wypadku. Niniejsze spotkało się jedynie z częściowym uznaniem tj. przyznaniem zadośćuczynienia w kwocie 3.000 zł. Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych A. Łebek i Wspólnicy w imieniu matki zmarłej niezwłocznie skierowała do sądu pozew o zapłatę na jej rzecz zadośćuczynienia w kwocie 75.000,00 zł.
Niekorzystny wyrok sądu I Instancji
Zdaniem Sądu I instancji, celem ugody jest co do zasady uchylenie niepewności co do roszczeń wynikających z łączącego strony stosunku prawnego, a użyte w ugodzie sformułowanie o niewnoszeniu „żadnych dalszych roszczeń” rozciągnąć trzeba również na wyartykułowane w sprawie żądanie przyznania zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych powódki.
Wygrana przed sądem II instancji
Strona powodowa odwołała się od wyroku. Pełnomocnik powódki argumentował, że zapisy ugody z listopada 2005 uznać należy za jednoznaczne, a tym samy zawężające porozumienie stron wyłącznie do odszkodowania z art. 446 § 3 k.c., nie zaś jak wskazuje Sąd w uzasadnieniu do każdego dalszego roszczenia, w tym roszczenia o zadośćuczynienie. Ponadto Ekspert zwrócił szczególną uwagę na różne podstawy wymienionych roszczeń, tj. odszkodowanie za szkodę majątkową w trybie art. 446 § 3 k.c. a żądanie zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych na podstawie art. 448 k.c. w związku z art. 24 k.c.
Sąd Okręgowy w całości podzielił stanowisko strony powodowej przyznając na rzecz powódki całość roszczeń dochodzonych w apelacji, w tym kwotę 75.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych.
Opisywany przebieg postępowania stanowi idealny przykład sytuacji, w której doświadczenie procesowe profesjonalnego pełnomocnika okazuje się być kluczowe. W powyższych okolicznościach mieliśmy styczność z błędną interpretacją ugody przez sąd I instancji. Skuteczna argumentacja profesjonalnego pełnomocnika pozwoliła jednak uzyskać powódce należne jej zadośćuczynienie.
Wyrok Sądu Rejonowego w Głogowie z dnia 31 marca 2021 roku, sygn. akt I C 202/20
Wyrok Sądu Okręgowego w Legnicy z dna 8 czerwca 2021 roku, sygn. akt II Ca 329/21
Sprawa prowadzona przez radcę prawnego Szymona Wąska z zespołu pod kierownictwem radcy prawnego Agnieszki Antończak-Bernadowskiej.