W imieniu powoda wniesiono o zasądzenie od Towarzystwa Ubezpieczeń kwoty 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia po śmierci córki na podstawie art. 448 k.c. w zw. z art. 24 k.c.
Do zdarzenia doszło w 2000 r., kiedy to kierujący autobusem, służącym do przewozu dzieci szkoły podstawowej, zjechał z drogi publicznej i w trakcie wykonywania manewru skrętu w prawo najechał na biegnącą równolegle do kierowanego autobusu 8-letnią córkę powoda. Mimo reanimacji, dziewczynka zmarła na rękach ojca. Sprawca zdarzenia został skazany prawomocnym wyrokiem karnym.
Przeprowadzone w sprawie dowody, w tym opinia biegłego psychologa, wykazały, że powód wymagał leczenia zaburzeń emocjonalnych związanych z żałobą, doświadczył znacznego obniżenia nastroju, złości, rozpaczy, smutku, miał problemy z koncentracją, problemy ze spożywaniem posiłków, nie czerpie obecnie przyjemności z życia, a struktura jego rodziny po śmierci córki diametralnie się zmieniła. W ocenie biegłego psychologa więź powoda z córką była bardzo silna, miała charakter faktyczny, a nie wynikający tylko z pokrewieństwa. Zeznania świadków oraz powoda w toku sprawy potwierdziły wnioski opinii psychologicznej.
W pierwszej instancji sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 30.000 zł tytułem zadośćuczynienia. Od wyroku w sprawie została w imieniu wniesiona apelacja. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu I instancji zasądzając ostatecznie na rzecz powoda 75.000 zł tytułem zadośćuczynienia.
Sprawa prowadzona w Kancelarii Adwokatów i Radców Prawnych A. Łebek i Wspólnicy Sp. K. przez aplikanta radcowskiego Annę Rubisz pod kierownictwem radcy prawnego Ireny Laskowskiej.