W sierpniu 2011 r. miał miejsce wypadek, w wyniku, którego śmierć poniosła dwójka pasażerów. Do wypadku doszło na skutek utraty panowania nad prowadzonym pojazdem przez kierowcę Volkswagena, który na łuku drogi przemieścił się na przeciwny pas ruchu, gdzie zderzył się czołowo z prawidłowo poruszającym się samochodem osobowym marki Seat. Utrata panowania nad pojazdem przez kierowcę Volkswagena spowodowana była obecnością rozlanej substancji ropopochodnej na jezdni. Zmarli byli pasażerami samochodu marki Seat. Wobec kierowcy samochodu osobowego Volkswagen było prowadzone postępowanie przygotowawcze, które zakończyło się umorzeniem postępowania. Z prywatnym aktem oskarżenia wystąpili bliscy zmarłych. Po przeprowadzeniu dwuinstancyjnego postępowania sądowego zapadł wyrok uniewinniający w stosunku do kierowcy samochodu osobowego marki Volkswagen.
Z roszczeniami po śmierci rodziców wystąpiła powódka. W chwili ich śmierci miała 22 lata. Na etapie postępowania likwidacyjnego Ubezpieczyciel pojazdu Volkswagen wypłacił powódce 20.000 zł tytułem zadośćuczynienia po śmierci rodziców powódki oraz 20.000 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej.
W styczniu 2014 r. powódka wystąpiła do Sądu o zapłatę na jej rzecz kwot po 140.000 zł tytułem zadośćuczynienia w związku ze śmiercią rodziców (do łącznej kwoty po 150.000 zł) oraz po 40.000 zł (do łącznej kwoty po 50.000 zł) tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie się sytuacji życiowej. Pozwany Ubezpieczyciel przez cały proces próbował uwolnić się od odpowiedzialności wskazując na to, że wyłączną przyczyną zdarzenia była śliska i niezabezpieczona nawierzchnia zabrudzona substancją ropopochodną tj. próbował wykazać istnienie przesłanki egzoneracyjnej. W toku postępowania przed Sądem I Instancji zostały przeprowadzone dowody w postaci zeznań świadków zdarzenia oraz dowód z opinii biegłego.
Po przeprowadzeniu postępowania Sąd I Instancji zasądził na rzecz powódki łącznie kwotę 265.451,51 zł, uwzględniając roszczenia powódki w zakresie zadośćuczynienia do łącznej kwoty po 100.000 zł, a w zakresie odszkodowania za znaczne pogorszenie się sytuacji życiowej do łącznej kwoty po 30.000 zł. W ocenie Sądu Ubezpieczyciel nie wykazał istnienia przesłanki egzoneracyjnej z uwagi na to, że dla zwolnienia się od odpowiedzialności konieczna jest indywidualizacja osoby trzeciej odpowiedzialnej za szkodę. W ocenie Sądu nie było wystarczającym dla wykazania przesłanki egzoneracyjnej samo wskazanie, że odpowiedzialność za nieuprzątnięcie drogi spoczywa na Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Należało w tym zakresie przeprowadzić postępowanie dowodowe, co do wykazania bezprawnego i zawinionego zachowania Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, co nie zostało wykazane przez pozwanego. Wyrok nie jest prawomocny. Apelację od całości wyroku złożyła strona pozwana.
Sprawa prowadzona w Kancelarii przez radcę prawnego Katarzynę Talkowską w Zespole pod kierownictwem radcy prawnego Agnieszki Madej.